Een ontmoeting met onze soortgenoten

Hello mzungu’s,

Bedankt weer voor jullie lieve reacties. Dit wordt waarschijnlijk onze laatste update vanuit Oeganda. Gisteren zijn we teruggekomen van onze reis en daar wilde ik nog even kort wat over schrijven. Ook ben ik bezig met een terugblik op onze tijd in Oeganda, maar die is nog niet helemaal af en stuur ik waarschijnlijk vanuit Egypte.

Vrijdag zijn we vroeg op pad gegaan om om 8 uur de bus te kunnen pakken in Kampala. Toen we daar aankwamen bleek (het zal ook eens niet) de bus niet te rijden, terwijl die volgens de reisgids e.d. elke dag zou moeten rijden. De man zat eerst wat te stamelen over niet voldoende passagiers, daarna iets over een onderdeel dat nodig was voor de kapotte bus. Dat laatste was waarschijnlijk het echte probleem. Dus wij verder op weg naar het centrum, wat een ongelooflijke chaos is. Op het bus park stonden alleen maar bussen van een niet zo betrouwbare busoperator. Dus weer op de boda (brommer) naar een rijker deel van de stad waarvandaan ook bussen vertrekken. De bussen daar zijn echter alleen langeafstandsbussen naar Kenia etc. Dus weer terug naar het centrum en daar een andere (redelijke) busmaatschappij gevonden. Na erg lang wachten tot deze vol zat om 11 uur pas echt vertrokken, balen dus!! Ook heel decadent kaartjes voor 3 stoelen gekocht, ze waren namelijk zo smal dat we anders echt niet comfortabel konden zitten. Na nog eens een hele lange reis hebben we rond 5 uur ingecheckt bij ons hotel in Fort Portal. ’s Avonds lekker bij de Italiaan een echte pizza gegeten!

Zaterdag hebben we geprobeerd met het openbaar vervoer bij Kibale Forest te komen (20 km.). Dat vervoer bestond uit normale auto’s waarvan wij al waren gewaarschuwd dat deze helemaal volgestouwd worden. Volgens de chauffeur zou hij normaal met 6 passagiers vertrekken, dus wij hadden een deal gemaakt dat we voor 2 extra passagiers zouden betalen als we meteen met 4 p. zouden vertrekken. Op het laatste moment werden er nog 2 passagiers met een baby voorin geduwd (dus 2 personen op de passagiers- en 2 op de bestuurdersstoel!!). Wij waren dus pissig omdat hij (wellicht daardoor?) hardstikke slecht reed. We besloten dus maar voor 3 pers. te betalen, waarop de bestuurder ons later helemaal naar ons logeeradres volgde om meer geld te vragen. Volgens hem zouden er normaal 5 mensen op de achterbank hebben gezeten!! Gelukkig heeft de eigenaar voor ons bemiddeld en liep hij later rustig weg. Zoals jullie begrijpen waren we helemaal klaar met het openbaar vervoer hier....

Het ecotourisme ‘resort’ waar we 2 nachten zouden slapen was echt prachtig, aan de rand van een kratermeer en we waren de enige gasten dit weekend. Bij de lunch moesten we de apen bijna letterlijk van ons afslaan en er waren veel vlinders. ’s Middags hebben we een natuurwandeling van 3 uur naar de ‘Top of the world’ gedaan, een berg waarvandaan we echt een prachtig uitzicht hadden. Het was een pittige wandeling, waarbij we dwars door het bos liepen, en nog een tijdje het modderige spoor van een nijlpaard hebben gevolgd. Op de berg stond een supermooi, maar niet afgemaakt huis. Het bijzondere was ook dat net toen we de top bereikten het begon te regenen en we in dat huis konden schuilen. De omgeving is bijna paradijselijk, maar het moet een hard bestaan zijn want er was geen school of kliniek te bekennen. ’s Avonds hebben we lekker bij het kampvuur gezeten, helaas maakten de kikkers en krekels zo veel lawaai dat we naar binnen zijn gevlucht.

Zondagochtend vroeg hebben we een ‘chimp-tracking’ gedaan. We waren gewaarschuwd dat het een paar uur kon duren voordat we zo zouden vinden. Toen we echter het bos in liepen zagen we ze na 5 minuten al! Eerst hoog in de bomen, daarna zagen we enkele mannetjes op de grond. Wauw, wat een gelijkenis met de mens zeg! De chimpanzee is overigens ook van alle dieren het meest verwant aan de mens. De gelaatsuitdrukking, beweging van de handen e.d. was echt sprekend. We hebben uiteindelijk twee mannetjes een tijdje gevolgd, wat betekende dat we dwars door het oerwoud moesten lopen en de takken moesten zien te vermijden. Erg vermoeiend maar wel leuk om zo in de voetsporen te treden. Misschien waren de geluiden nog wel het indrukwekkendst, ze communiceren via een soort geschreeuw en slaan af en toe op de bast van een boom om hun locatie aan de anderen door te geven. We konden ze tot een meter of 3 naderen en ze zijn zo gewend aan mensen dat ze niet verlegen of aggressief werden. ’s Middags heeft het de hele tijd geregend en moesten we echt bijkomen van de wandeltochten.

Maandagochtend werden we na het ontbijt opgehaald door onze auto met chauffeur. Het bleek dat we met z’n tween een busje met 9 zitplaatsen hadden. De chauffeur was vriendelijk, maar wel een beetje afstandelijk. Na een ritje door de mooie omgeving kwamen we rond half 1 aan in het Queen Elizabeth National Park. Na 10 minuten rijden zagen we al olifanten. Tijdens de lunch hadden we een supermooi uitzicht over de rivier die twee meren met elkaar verbindt en waar buffels in het water lagen. ’s Middags nog een boottocht gedaan met veel (vooral oudere) mensen in hele klassieke safari outfits, dat was grappig. We hebben veel vogels gezien, waterbuffels, nijlpaarden maar verder was de tocht niet zo boeiend. Hoewel we in een hostel sliepen, hebben we ’s avonds bij de duurste lodge in het park een drankje gedaan en gedineerd. Deze lodge heeft namelijk het beste uitzicht over de rivier en het meer. We hebben voor het hier astronomische bedrag van 50.000 shilling (17 euro) van het buffet gegeten. Toen we de drankjes bestelden vroeg de ober in welke kamer wij sliepen. Eeehhm, wij slapen hier niet... ;-) De kamers kosten namelijk 220 dollar per nacht. Het buffet was verrukkelijk met allerlei salades (met echte mozzarella kaas), lekker vlees en vis en een uitgebreid assortiment aan toetjes. Dit was voor ons toch echt wel heel erg luxe na 3 maanden simpel eten! Op de terugweg naar ons hostel stond er trouwens een groep waterbucks (soort herten) voor onze deur! Nou ja, gelukkig geen nijlpaard tegen gekomen!

Dinsdagochtend weer vroeg op voor de game drive met een ranger. Ons doel was natuurlijk de leeuw, maar die hebben we uiteindelijk niet gezien. Qua wildlife hebben we niet zoveel spectaculairs gezien - behalve misschien een hyena – maar de omgeving is echt heel mooi met bergen rondom de vallei en een echte savanne. Rond het middaguur moesten we helaas het park al weer uit en hebben we nog lekker geluncht met uitzicht op de Rwenzori mountains. Uiteindelijk heeft de chauffeur ons weer netjes afgezet in Fort Portal. Om eerlijk te zijn vonden wij het toch niet zo’n succes om een auto met chauffeur te huren. Je voelt je bijna schuldig als je ergens wilt stoppen. Misschien de volgende keer toch zelf rijden :-)

Gisteren teruggegaan naar Mukono, wat gelukkig iets minder lang duurde dan de heenweg maar nog steeds geen comfortabel ritje was. Vandaag zijn we bezig met de laatste voorbereiding voor het afscheidsfeest morgen. Ismael heeft zo’n 300 mensen uitgenodigd! We zijn erg benieuwd hoe dat gaat worden. Jullie horen het binnenkort...!