The Big Five (minus one)

Het is al weer bijna een week geleden, maar afgelopen weekend zijn we dan voor het eerst echt op safari geweest! Vrijdagochtend zijn we vertrokken richting het Murchison Falls national park. En wat voelde het luxe om weer eens in een ‘normale’ auto te zitten, zonder met z’n vieren op drie zitplaatsen te worden geduwd in een lokaal minibusje. Ook fijn dat de auto eens niet om de 100 m. stopt om passagiers uit/in te laden… Als eerste stop hadden we de Ziwa Rhino Sanctuary. Omdat de neushoors in Uganda uitgestorven zijn, zijn er in dit opvangcentrum neushoorns uit Kenia en Zuid-Afrika in het wild uitgezet om zich voort te planten. We hebben in totaal 2 vrouwtjes met ieder hun eigen jong gezien. Wel indrukwekkend dat je zo dichtbij kunt komen (ze zijn gewend aan bezoekers), alleen jammer dat ze alleen maar lagen te slapen en scheten te laten! Ook was de tocht ernaartoe weinig spannend omdat de rangers ze 24 uur per dag volgen en je ze dus niet hoeft te zoeken.

Daarna reden we door naar ons overnachtingsadres, bij een ‘women’s group’ waarvan de opbrengsten direct de gemeenschap ten goede komen. We sliepen in superkleine hutjes die zo in de Efteling konden staan (zie foto) met als bonus een paar grote spinnen op de muur! De douche’s bestonden uit een paar regenwatertanks met een kraantje eronder, buiten achter een muurtje. De volgende dag gingen we onder begeleiding een ‘community walk’ doen. Dit hield in dat we door de weilanden van huis naar huis liepen, waarbij door drie verschillende personen wat werd verteld. De onderwerpen waren jagen (toen de omgeving nog geen national park was), de rituelen rondom een bevalling en de voorbereidingen voor een huwelijk. De eerste twee waren leuk, de laatste was wat langdradig. Daarna gingen we eindelijk het park in! We moesten eerst nog ruim een uur over een hobbelweg rijden, voordat we bij de rivier aankwamen. Daar hebben we tussen de blanken (was ff wennen weer) geluncht en zijn we op een 3,5 durende boottocht gegaan. Die was echt fantastisch, na 5 minuten varen zagen we al olifanten langs de waterkant, en vlak daarna al nijlpaarden. Verder nog veel verschillende vogels, krokodillen, antilopen, apen, een arend, waterbuffels en een glimp van een luipaard gezien. Die laatste werd overigens eigenlijk alleen door de ranger gezien, al wilde niet iedereen dit toegeven… Uiteindelijk kwamen we bij de watervallen aan, super indrukwekkend!

Die avond sliepen we op de camping, om de volgende morgen om 7 uur de rivier over te steken voor de ‘game-drive’ (safari). Het was erg koud met het dak open, maar echt een bijna magisch landschap. Al vrij snel zagen we giraffes, waterbuffels, verschillende antilopes, een jakhals en veel vogels. Eén giraffe stak vlak voor onze auto de weg over, heel gracieus. Op een gegeven moment kregen we een telefoontje over een luipaard bij ons in de buurt. Gelukkig zat deze er nog, superbijzonder omdat deze beesten heel schuw zijn en altijd alleen leven. Hij heeft er totaal zo’n 10 min. gezeten, en we hoorden dat dit heel uitzonderlijk is. Overigens waren we die dag heel blij met onze verrekijker! Daarna bij Lake Albert nog meer nijlpaarden gezien, en een kudde olifanten. Geweldig om met zo’n terreinwagen zo dichtbij te kunnen komen. Na de game-drive moesten we eigenlijk het park uit, maar we wilden nog naar de watervallen om van bovenaf te kijken (de dag ervoor regende het). Daarom hebben we de bewaker later maar even omgekocht (voor 3 euro p.p.). Wel raar om mee te werken met het corrupte zooitje hier, maar wij vonden dat het niet onze schuld was dat het zaterdag regende. De watervallen waren ook van boven supermooi en heftig. Uiteindelijk hebben we van de Big Five er vier gezien, de buffel, olifant, neushoorn en luipaard. De leeuw komt hopelijk nog!

Buiten de safari om hebben we veel losse dingetjes gedaan. We zijn bijvoorbeeld een dagje naar Kampala geweest en moesten maandag heel erg bijkomen van het weekend. Verder hebben we een aantal projecten bezocht, waaronder de yoghurt ‘fabriek’ van SYPO en een school voor gehandicapten waar een andere vrijwilligster (Jacky) computerles gaat geven. Het was best heftig om deze school te bezoeken, omdat er echt een aantal zwaar gehandicapte kinderen waren. Eentje was zwaar misvormd, lag de hele dag op bed en was ook nog eens blind. De enige wens die hij had was een eigen radiootje hebben (à 1 euro). Daar gaan we dus nog voor zorgen! Donderdag zijn we ook nog naar een project vlakbij Kampala geweest, waar vrouwen naailes krijgen en leren sieraden maken. De initiatiefneemster was erg enthousiast en wellicht dat de lokale NGO waar nu mee samenwerken ooit nog eens een paar naaimachines kan kopen. De naaimachines waren overigens prachtig, ouderwetse Singer machines met een voetpedaal (zie foto).

Sander’s week was qua werk best wel teleurstellend. Om in het grote ziekenhuis in Nagalama te kunnen werken moet hij officieel voorgesteld worden door het hoofd van alle laboratoria in het district. Hij heeft in totaal 3 keer met deze William afgesproken, waarbij William alle keren flink te laat kwam en als hij er eenmaal was eigenlijk niks voorbereid had. Dit was heel frustrerend, en sowieso heeft Sander het idee dat het enige wat William interesseert een eventueel tripje naar Nederland is (die Sander voor hem moet regelen). Uiteindelijk heeft Sander besloten om zelf maar een telefoonnummer van iemand van het ziekenhuislab te regelen en er gewoon zelf heen te gaan maandag.

Tot slot natuurlijk iets over het kippenproject! Deze week hebben we een plan gemaakt, inclusief bouwtekening (met dank aan Bastiaan) en een businessplan met kostenplaatje. Gisteren zijn we weer naar de dorpjes in Kayunga gegaan, en werden we weer hartelijk ontvangen. Het is leuk om te zien dat de dorpelingen heel erg enthousiast zijn. Ons idee was om iedereen één kuiken te laten kopen voor het project, zodat ze zich wat meer betrokken zouden voelen. Dit viel boven verwachting goed, één man wilde er zelfs 6 kopen, voor ieder gezinslid een. Waarschijnlijk starten we met tussen de 150 en 200 kuikens. We hebben gister ook opdracht gegeven om de schuur te laten bouwen, die capaciteit zal hebben voor ongeveer 300 volwassen kippen, opgedeeld in twee gelijke gedeelten (totaal 36 m²). We hadden gister ’s ochtends al even een meetlint gekocht, en we hebben ook gelijk een stuk grond uitgezet waarop de schuur moet komen te staan. Het land wordt gratis ter beschikking gesteld door de familie van Ismael. Ook hebben we gister nog even met een vrouw gesproken die al enige kennis van kippen houden heeft, en die we waarschijnlijk gaan inhuren om voor de kippen te zorgen.

Gistermiddag zijn in een vlakbij gelegen groter dorp op zoek gegaan naar mensen die ons kunnen voorzien van vloermateriaal (koffieschillen), voer en medicijnen voor de kippen. Het voer is momenteel vrij prijzig in Uganda vanwege de schaarste aan kleine visjes (soort sardientjes) die in het voer worden verwerkt. We gaan daarom kijken of ze op termijn - als de kippen wat ouder zijn – eventueel zelf voer kunnen maken. Mais hebben ze immers genoeg in de dorpjes. Wat betreft het financiele plaatje, wij hebben zo’n beetje aan Ismael beloofd de opstartkosten voor het project te betalen (schuur, kuikens en voer voor de eerste 4/5 maanden). Als het project eenmaal draait dan is de organisatie CUHED zelf verantwoordelijk voor de kippenhouderij. We gaan verder nog vastleggen wat er precies met de opbrengsten gaat gebeuren. Als alles volgens plan verloopt, moet het project in eerste instantie tussen de 200.000 en 300.000 shilling (max. 100 euro) per maand gaan opbrengen. De opbrengst zal dan worden gebruikt om het aantal kippen uit te breiden tot ongeveer 300. Ook zal een deel in de SACCO (boerenleenbank) worden gestopt en als leningen worden verstrekt aan de dorpelingen. Wat overblijft wordt allereerst gebruikt om schoolmaterialen voor de kinderen te kopen. We geloven erin dat ons geld op deze manier op de meeste effectieve wijze wordt gebruikt. A.s. woensdag gaan we weer terug om de vorderingen te bekijken en de details voor de SACCO uit te werken. De volgende keer zal ik hier meer over schrijven.

Voor de mensen die inmiddels al geld over hebben gemaakt: helemaal super! Voor anderen die geen mailtje van ons hebben ontvangen (we hebben niet van iedereen een mailadres en zijn vast en zeker mensen vergeten), als jullie een bijdrage willen geven aan ons project:

Rekeningnr. 3712.17.199 t.n.v. L.M. Brinke.

Alle kleine beetjes zijn welkom! Uiteraard zorgen wij ervoor dat het geld op de juiste plaats terechtkomt, en dat jullie op de hoogte worden gehouden van wat er met het geld gebeurt.

Heel veel groeten,

Linda en Sander